Taki mały prezent gwiazdkowy ®

 

 

Najmilsi, to taki mały prezent gwiazdkowy od Mgiełki.
Drobiazg dla tych których kocham!
Dla tych którzy są daleko, a których noszę w sercu…
i dla tych z którymi spędzę święta…
i kiedy zasiądziecie do wigilijnych stołów, pamiętajcie,
że jest taki ktoś, kto choćby w myśli podzieli się
z Wami opłatkiem.
Niech te święta upływają Wam w spokoju
i w cieplej rodzinnej atmosferze…
ja zawsze o Was wszystkich pamiętam

 i ciepło myślę…
Wesołych Świąt Bożego Narodzenia
i Szczęśliwego Nowego Roku.

Wesołych świąt ®

   

 

    Zbliża się okres świąteczny, wokół pachnie już przedświąteczną atmosferą. Święta Bożego Narodzenia, to takie jedyne swego rodzaju święta w roku, bo chociaż za oknami śnieg, zimno i mróz przyozdabia okna pięknymi rysunkami, to przy wigilijnym stole zapanuje ciepła rodzinna atmosfera. I właśnie w takiej chwili, gdy będziesz się łamał opłatkiem z najbliższymi, pomyśl przez moment o Mgiełce Na ten niezwykły czas życzę Wam spokoju i wyciszenia w kręgu najbliższej rodziny i przyjaciół oraz oderwania się od kłopotów zwykłych dni. Niech magia Wigilijnej Nocy pozwoli Wam się cieszyć podwójnie z osiągniętych sukcesów, pomoże zapomnieć o niepowodzeniach i da nadzieję na lepsze jutro. Życzę Wam również miłego powitania nadchodzącego Nowego Roku.Oby otworzył Wam nowe perspektywy i był czasem, w którym spełniają się marzenia, bo warto takie mieć.... Tego życzę Wam z całego serca

    

   

Apologize ®

Marzenia muślinem spowite ®

  Marzenia muślinem spowite

Scałowałam myślą , ust twoich purpurę

Ręce drżące marzeniem, ramion dotykały

Wargi rozpalone spijały oczu smutek

A łzy tęsknoty od nowa  wzbierały

   

Scałowałam myślą, oczu zasmucenie

Dłońmi dotykałam włosów miękkości

Usta wymawiały miłości tajnie słowa

Szukając oznaki maleńkiej czułości

 
 

Marzenie muślinem czaru okryło

Dusze w szczęściu skąpane

I niespodzianie zrobiło się ciepło w sercu

W lawinie myśli sekrety schowane…

     

 

 

                                                                                                                                                            Tomasz Rut - Vel Prece

Epifania uczuć ®

Epifania uczuć    

 

Miłości potokiem, pełnym uroków

Przeczystym uśmiechem, cichym spojrzeniem

Wkradła się w serca nasze skromne progi

Wdarła się  tak niepostrzeżenie

 

Niewinnym powabem piękna,

Tkliwością słowa, cichym milczeniem

Zjawiła się w naszych skromnych progach

Konwalii ujmującym tchnieniem

     

Ptasich skrzydeł trzepotem

Miłości serca okruszyną

Najczulszym marzeń rozmysłem

Serca biciem ostrym, tęsknoty krztyną

 

Zapach jesieni

 
 
Za oknem majaczy jesień samotna

Złotych chryzantem nadeszło trwanie
Pogoda już taka dżdżysta i słotna
Listków tęczowych lekkie pląsanie 

Wokół pachnie jesienią złocistą
Świerszcz na polanie występów mniej daje
Wrzosy splątane babim latem
Czerwienią płoną już buków gaje

Słońce już lato pożegnało
Klon zgubił ostatnie listowie
Z  zwiewnym podmuchem jesiennego wiatru
Sucho szeleści leśne sitowie

Mgła łez rosą  łąki przykrywa
Pękają kasztana pożółkłe łupiny
Tak szybko przeszło lato
A my jesiennie sobie marzymy

Wprawdzie jesień zsyła zasmucenie
Czasem nawet serce zacieni
A ja kocham zanurzyć się czasem   
W tej nostalgii i smutku jesieni

  

   

Jesienne tęsknoty ®

 Jesienne tęsknoty

  

  

Marzę o Tobie jesiennie

Za Tobą tak wielce odległym

Szukam Cię w nocy ciemnej

W oddali półzmierzch i chłód

Na nowo chcę Twej miłości majowej

Aromatycznej białej konwalii kwiatem

Mimo że jesteś dziś, gdzieś daleko

Na zawsze będziesz mym całym Światem

Stęskniona ramion Twoich uścisku

Ust ciepłych, całowaniem obrzmiałych

Ucieczką  moją jesteś, wszystkim

Przebywam duchem z Tobą całym

Bez końca śnię o Tobie nocą senną

Gdy księżyc jasno mieni się blaskiem

Miłością jesteś ulotnie zwiewną

Gdzieś między nocą, a dnia brzaskiem

  

   

De facto ®

De facto

I odnalazłam Cię w barwach jesieni

U schyłku dnia się pojawiłeś

Tak długo kazałeś na siebie czekać

De facto zawsze byłeś…

Wrześniową nocą  przyszedłeś

Mgła unosiła się i opadała

Łagodnie kłębiąc się między latarniami

W zziębniętą ziemię zwiewnie wnikała

I delikatnie się tuliła do warg, policzków

Jakby kochanka czułości spragniona

Oplatając miękko chyłkiem

Nagie i drżące wzruszeniem ramiona

Zafalowała liściem jesiennym

Radością dnia, serca szlochaniem

Płacząc ciężkimi kroplami deszczu

 Gorącym serca dygotaniem
 
     

Bogdanka

  

Stąpała łagodnie, spokojnym Barwnym Wzgórzem Snu

Szła po przepięknie kwitnącej połoninie marzenia

Pośród zieleni traw, pieszczonych miękko powiewem losu

Wśród umiłowania szmeru drzew , śpiewu ptaków

Malownicze wzniesienie snu roztaczało tego lata woń bajeczną

Kroczyła tak niezmordowanie podziwiając czar sennej krainy

Słońce ustąpiło miejsca Księżycowi, przywołując gwiazdy

Aby te poprowadziły ją jasną promenadą mlecznej drogi szczęścia

Wieczorny wietrzyk zdawał się szeptać do ucha „kocham”

Pragnąłby powiedziała… przygarnij mnie i powiedź, że będziesz tęsknił

Kiedy mnie już tu nie będzie…kiedyś kiedy nastanie dzień

Gdy będziesz sama i smutna, wtedy o mnie wspomnisz

Więc wtul się we mnie i zaśnij teraz w moich ramionach

Śnij błogo, aż odnajdą Cię wczesne promienie słońca

A poranek okryje Cię delikatnym, czułym tiulem ukochania

Odbierając mi Ciebie…

Byś mogła ofiarować siebie ludziom, tym którzy Cię potrzebują

Pragną, czekając najpiękniejszej miłości

Zaś ja ciepły wieczorny wietrzyk, znów będę wyglądać

Aż powrócisz do mnie spokojnym Barwnym Wzgórzem Snu

I szepnę Ci wtedy do ucha…

Tęskniłem,kiedy Cię tu nie było….

 

   

  

Spowiedź miłości

Nakreślę do Ciebie kilka słów miłości

Nim dzień po nocy jawi się świtaniem

Urzekająco wymaluje sercem namiętności

Twój portret… blask oczu i usta kochane

I kiedy rankiem uchylisz powieki

A postać moja naga w Ciebie wtulona

Cichutko wyszeptasz… kocham Cię na wieki

Wdzięczna za Twa miłość wezmę Cię w ramiona

Zanurzę się łagodnie w ciepło Twego ciała

Dotyku aksamitem, w ust miękkich purpurze

Złakniona Twej miłości oddam Ci się cala

Dojrzysz me odbicie w oczach mych lazurze

 

On i ona ®

Serca...przepełnione radością uczucia....

wędrują aleją wspólną.. skąpanego słońca

ciepłego deszczu                                                   marco

 

Stali tak nieruchomo objęci

On Deszcz, a Ona Dusza

Oboje byli bardzo piękni

Oboje byli w kapeluszach

 

                    Świat jest pełen

                          zwariowanych pomysłów

                                                  padało a Oni

                                                         wciąż  żartowali

marco

   

Deszcz uśmiechnięty przygarnął Ją do siebie

Ona płomiennie go całowała

On trzymał w dłoni białe tulipany

Ona parasol w ręku trzymała

 

                       Krople uczucia

                                    zawirowały

                                          ciałem parasola

                                                  uśmiechnięte kapelusze

                                                                       zabarwiły

                                                                           nagość tulipanów

marco

 

…I tak stali w sobie mocno wtuleni

On zadurzony, ona miłością rozpalona

Trwali tak w ciszy zamyśleni

On Deszcz, a Dusza Ona

 

  

                               To niepojęte

                                     jak żar słowa

                                         otula barwę ciała

                                             żarem deszczu

                                                   w skroplonych ustach

marco