Okruszek mojej duszy ®

Ucieczka

Często uciekam w senne marzenia

W nierzeczywisty inny, ciepły świat

Tak bardzo spokój sobie cenie

Przechodząc we śnie drogi szmat

Wtulam się znów w ramiona Morfeusza

Czuję tę bliskość, czułość, porozumienie

Co noc pragnie tego moja znękana dusza

Takiego leku potrzebuje me sumienie

Tylko wtedy

Tylko wtedy, gdy jesteś blisko

Nie czuję chłodu Potrzeba mi

Twoich dwóch ramion

Żeby oplotły mnie ciepłem

Czułości, co jest dla mnie

Niczym dla pszczół nektar kwiatu słodki

Kiedy znikasz i milczysz życie traci sens

A dni stają się szare, smutne i bez wyrazu

Czy wiesz o tym?

Ty nawet nie wiesz o tym,

Że umieram za Tobą z tęsknoty

Bije się z myślami wszystkimi

Nie śpię przez Ciebie po nocach

Tęsknie za chwilami z Tobą spędzonymi

Świat tyle piękna traci bez Ciebie

Teraz już wiem, że straciłam Ciebie

Zgubiłam sens tamtych chwil

A Ty nigdy się nie dowiesz,

Co teraz dzieje się w sercu mym?

Trzeba, aby bolało serce

Trzeba, aby bolało serce?

Żeby docenić uczucia dar

Czy można zapomnieć, chwile tak piękne?

Czy można odejść bez słów w siną dal?

Bo przecież, tam gdzie nie ma Ciebie

Tam nie ma życia, a są smutne dni

Czy można zignorować miłość?

Lub lekceważyć rozstania łzy?

Kiedy po latach Cię zobaczę

Po wielu ckliwych latach

Już może serce nie zapłacze

Świat będzie tonął cały w kwiatach

A wtedy Twoje serce pojmie

Głębokość uczuć miłości mojej

Czy ktoś potrafi zrozumieć wnętrze?

Wciąż tłumie słowa w duszy swojej

To jednak było uczucie głębsze

Tak bardzo nadal kocham Cię

Tęsknię za Tobą mój miły ogromnie

Tęsknię za Tobą mój miły ogromnie

I czekam na każdą chwilę z Tobą

Uczucie to boli naprawdę potwornie

Ty jesteś tą jedną jedyną osobą.

Złożyłeś w darze radość swą wielką

Dajesz swe ciepło, uczucia, przywiązanie

Stałeś się mą szczęśliwością wszelką

Wierzę, że zawsze przy mnie pozostaniesz.

Tak mało Cię znam

Tak mało Cię znam, a jednak jesteś

Zjawiłeś się jesienią, kiedy nastały deszcze

Gdy świat pogrążył się w smutku cały

I liście piękne barwy przybrały

Tak mało Cię znam, a jednak jesteś

To z Tobą, rozmawiam godzinami

Z Tobą obcuje, co dzień więcej jeszcze

Otaczasz mnie swoim ciepłem

Tak mało Cię znam, a jednak jesteś

Tyle w Tobie wrażliwości i delikatności

Gdy z Tobą rozmawiam, radość w sercu panuje

To właśnie Tobie zaufałam i część serca oddałam

Tak mało Cię znam, a jednak jesteś

Wiem, że kiedyś odejdziesz...

Lecz, proszę nie teraz jeszcze

Choć wiele Ci dać nie mogę

Tak mało Cię znam, a jednak jesteś

Oswoiłeś mnie, co zrobisz jeszcze?

Może kiedyś się jeszcze dowiem

A teraz czekam na Twe pieszczoty słowem

 

Smutki poety ®

Hagiwara Sakutaro napisał kiedyś bardzo piękne słowa

" Największym smutkiem poety jest namiętne czekanie przez wiele dni albo lat na natchnienie. Pewien wierny pies smutno zakończył życie przed dworcem, gdzie czekał na swego pana, który nigdy nie wrócił . Życie wielu poetów jest może jeszcze smutniejsze. "

 

.....®

"... nikt nie jest tak ślepy, aby pewnego dnia przejrzeć na oczy..."

Każdy ma swój własny ”intymny mały świat”, mniej lub bardziej odizolowany od własnego otoczenia, hermetycznie zamknięty przed innymi, a dostępu do niego zazdrośnie strzeże... Bywa jednak, że często marzymy, by ktoś poznał tajemnice naszej duszy. Internet poniekąd stwarza nam takie możliwości..., pozwól, zatem zaprosić się na mój blog i poznaj mnie, moje marzenia i mój mały świat bliżej... Chciałabym byś na moim blogu znalazł spokój i ukojenie dla swojej duszy, więc serdecznie Cię na nią serdecznie zapraszam ...